Είχα μια
τρελή επιθυμία να γράψω για την χώρα μου την Ελλάδα. Επιθύμησα να ξαναφέρω στην
μνήμη μου μαζί με σας που πιθανόν να διαβάσετε αυτό το άρθρο τα πανέμορφα
βουνά, τα δάση, τις λίμνες, τα ποτάμια, τις μικρές καλύβες των βοσκών που υπάρχουν
ακόμα, τα χωριουδάκια που σκαρφαλώνουν στις πλαγιές και την ζωή των ανθρώπων
της πανέμορφης Ελλάδας μας. Τα χρώματα σε θαμπώνουν, κίτρινα, καφέ,
πορτοκαλιά που λόγω της εποχής τα πλατάνια, οι δρυς χάνουν τα φύλλα τους κι οι
καστανιές έχουν ανοίξει τον αγκαθωτό φλοιό τους για ν’ αφήσουν ώριμο κάστανο να
κυλήσει στην γη. Όμως είναι όλα τόσο τραγικά γύρο μας. Ο θάνατος κυκλοφορεί
ανενόχλητος…….. Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
